30/09 EYÜP 11-15

[tr] Eyüp 11-15

^11:1 Naamalı Sofar şöyle yanıtladı:
² ‹‹Bunca söz yanıtsız mı kalsın?
Çok konuşan haklı mı sayılsın?
³ Saçmalıkların karşısında sussun mu insanlar?
Sen alay edince kimse seni utandırmasın mı?
⁴ Tanrıya, ‹İnancım arıdır› diyorsun,
‹Senin gözünde temizim.›
⁵ Ama keşke Tanrı konuşsa,
Sana karşı ağzını açsa da,
⁶ Bilgeliğin sırlarını bildirse!
Çünkü bilgelik çok yönlüdür.
Bil ki, Tanrı günahlarından bazılarını unuttu bile.
⁷ ‹‹Tanrının derin sırlarını anlayabilir misin?
Her Şeye Gücü Yetenin sınırlarına ulaşabilir misin?
⁸ Onlar gökler kadar yüksektir, ne yapabilirsin?
Ölüler diyarından derindir, nasıl anlayabilirsin?
⁹ Ölçüleri yeryüzünden uzun,
Denizden geniştir.
¹⁰ ‹‹Gelip seni hapsetse, mahkemeye çağırsa,
Kim Ona engel olabilir?
¹¹ Çünkü O yalancıları tanır,
Kötülüğü görür de dikkate almaz mı?
¹² Ne zaman yaban eşeği insan doğurursa,
Aptal da o zaman sağduyulu olur.
¹³ ‹‹Ona yüreğini adar,
Ellerini açarsan,
¹⁴ İşlediğin günahı kendinden uzaklaştırır,
Çadırında haksızlığa yer vermezsen,
¹⁵ Utanmadan başını kaldırır,
Sağlam ve korkusuz olabilirsin.
¹⁶ Sıkıntılarını unutur,
Akıp gitmiş sular gibi anarsın onları.
¹⁷ Yaşamın öğlen güneşinden daha parlak olur,
Karanlık sabaha döner.
¹⁸ Güven duyarsın, çünkü umudun olur,
Çevrene bakıp güvenlik içinde yatarsın.
¹⁹ Uzanırsın, korkutan olmaz,
Birçokları senden lütuf diler.
²⁰ Ama kötülerin gözlerinin feri sönecek,
Kaçacak yer bulamayacaklar,
Tek umutları son soluklarını vermek olacak.››
^12:1 Eyüp şöyle yanıtladı:
² ‹‹Kendinizi birşey sandığınız belli,
Ama bilgelik de sizinle birlikte ölecek!
³ Sizin kadar benim de aklım var,
Sizden aşağı kalmam.
Kim bilmez bunları?
⁴ ‹‹Gülünç oldum dostlarıma,
Ben ki, Tanrıya yakarırdım, yanıtlardı beni.
Doğru ve kusursuz adam gülünç oldu.
⁵ Kaygısızlar felaketi küçümser,
Ayağı kayanı umursamaz.
⁶ Soyguncuların çadırlarında rahatlık var,
Tanrıyı gazaba getirenler güvenlik içinde,
Tanrıya değil, kendi bileklerine güveniyorlar.
⁷ ‹‹Ama şimdi sor hayvanlara, sana öğretsinler,
Gökte uçan kuşlara sor, sana anlatsınlar,
⁸ Toprağa söyle, sana öğretsin,
Denizdeki balıklara sor, sana bilgi versinler.
⁹ Hangisi bilmez
Bunu RABbin yaptığını?
¹⁰ Her yaratığın canı,
Bütün insanlığın soluğu Onun elindedir.
¹¹ Damağın yemeği tattığı gibi
Kulak da sözleri denemez mi?
¹² Bilgelik yaşlılarda,
Akıl uzun yaşamdadır.
¹³ ‹‹Bilgelik ve güç Tanrıya özgüdür,
Ondadır öğüt ve akıl.
¹⁴ Onun yıktığı onarılamaz,
Onun hapsettiği kişi özgür olamaz.
¹⁵ Suları tutarsa, kuraklık olur,
Salıverirse dünyayı sel götürür.
¹⁶ Güç ve zafer Ona aittir,
Aldanan da aldatan da Onundur.
¹⁷ Danışmanları çaresiz kılar,
Yargıçları çıldırtır.
¹⁸ Kralların bağladığı bağı çözer,
Bellerine kuşak bağlar.
¹⁹ Kâhinleri çaresiz kılar,
Koltuklarında yıllananları devirir.
²⁰ Güvenilir danışmanları susturur,
Yaşlıların aklını alır.
²¹ Rezalet saçar soylular üzerine,
Güçlülerin kuşağını gevşetir.
²² Karanlıkların derin sırlarını açar,
Ölüm gölgesini aydınlığa çıkarır.
²³ Ulusları büyütür, ulusları yok eder,
Ulusları genişletir, ulusları sürgün eder.
²⁴ Dünya önderlerinin aklını başından alır,
Yolu izi belirsiz bir çölde dolaştırır onları.
²⁵ Karanlıkta el yordamıyla yürür, ışık yüzü görmezler;
Sarhoş gibi dolaştırır onları.
^13:1 ‹‹İşte, gözlerim her şeyi gördü,
Kulağım duydu, anladı.
² Sizin bildiğinizi ben de biliyorum,
Sizden aşağı kalmam.
³ Ama ben Her Şeye Gücü Yetenle konuşmak,
Davamı Tanrıyla tartışmak istiyorum.
⁴ Sizlerse yalan düzüyorsunuz,
Hepiniz değersiz hekimlersiniz.
⁵ Keşke büsbütün sussanız!
Sizin için bilgelik olurdu bu.
⁶ Şimdi davamı dinleyin,
Yakınmama kulak verin.
⁷ Tanrı adına haksızlık mı edeceksiniz?
Onun adına yalan mı söyleyeceksiniz?
⁸ Onun tarafını mı tutacaksınız?
Tanrının davasını mı savunacaksınız?
⁹ Sizi sorguya çekerse, iyi mi olur?
İnsanları aldattığınız gibi Onu da mı aldatacaksınız?
¹⁰ Gizlice Onun tarafını tutarsanız,
Kuşkusuz sizi azarlar.
¹¹ Onun görkemi sizi yıldırmaz mı?
Dehşeti üzerinize düşmez mi?
¹² Anlattıklarınız kül kadar değersizdir,
Savunduklarınızsa çamurdan farksız.
¹³ ‹‹Susun, bırakın ben konuşayım,
Başıma ne gelirse gelsin.
¹⁴ Hayatım tehlikeye girecekse girsin,
Canım zora düşecekse düşsün.
¹⁵ Beni öldürecek, umudum kalmadıfç,
Hiç olmazsa yürüdüğüm yolun doğruluğunu yüzüne karşı savunayım. bile Ona güvenim sarsılmaz.››
¹⁶ Aslında bu benim kurtuluşum olacak,
Çünkü tanrısız bir adam Onun karşısına çıkamaz.
¹⁷ Sözlerimi iyi dinleyin,
Kulaklarınızdan çıkmasın söyleyeceklerim.
¹⁸ İşte davamı hazırladım,
Haklı çıkacağımı biliyorum.
¹⁹ Kim suçlayacak beni?
Biri varsa susar, son soluğumu veririm.
²⁰ ‹‹Yalnız şu iki şeyi lütfet, Tanrım,
O zaman kendimi senden gizlemeyeceğim:
²¹ Elini üstümden çek
Ve dehşetinle beni yıldırma.
²² Sonra beni çağır, yanıtlayayım,
Ya da bırak ben konuşayım, sen yanıtla.
²³ Suçlarım, günahlarım ne kadar?
Bana suçumu, günahımı göster.
²⁴ Niçin yüzünü gizliyorsun,
Beni düşman gibi görüyorsun? çağrıştırıyor, bu yolla bir söz sanatı yapılmış.
²⁵ Rüzgarın sürüklediği yaprağa dönmüşüm,
Beni mi korkutacaksın?
Kuru samanı mı kovalayacaksın?
²⁶ Çünkü hakkımda acı şeyler yazıyor,
Gençliğimde işlediğim günahları bana miras veriyorsun.
²⁷ Ayaklarımı tomruğa vuruyor,
Yollarımı gözetliyor,
İzimi sürüyorsun.
²⁸ ‹‹Oysa insan telef olmuş, çürük bir şey,
Güve yemiş giysi gibidir.
^14:1 ‹‹İnsanı kadın doğurur,
Günleri sayılı ve sıkıntı doludur.
² Çiçek gibi açıp solar,
Gölge gibi gelip geçer.
³ Gözlerini böyle birine mi dikiyorsun,
Yargılamak için önüne çağırıyorsun?
⁴ Kim temizi kirliden çıkarabilir?
Hiç kimse!
⁵ Madem insanın günleri belirlenmiş,
Aylarının sayısı saptanmış,
Sınır koymuşsun, öteye geçemez;
⁶ Gözünü ondan ayır da,
Çalışma saatini dolduran gündelikçi gibi rahat etsin.
⁷ ‹‹Oysa bir ağaç için umut vardır,
Kesilse, yeniden sürgün verir,
Eksilmez filizleri.
⁸ Kökü yerde kocasa,
Kütüğü toprakta ölse bile,
⁹ Su kokusu alır almaz filizlenir,
Bir fidan gibi dal budak salar.
¹⁰ İnsan ise ölüp yok olur,
Son soluğunu verir ve her şey biter.
¹¹ Suyu akıp giden göl
Ya da kuruyan ırmak nasıl çöle dönerse,
¹² İnsan da öyle, yatar, bir daha kalkmaz,
Gökler yok oluncaya dek uyanmaz,
Uyandırılmaz.
¹³ ‹‹Keşke beni ölüler diyarına gizlesen,
Öfken geçinceye dek saklasan,
Bana bir süre versen de, beni sonra anımsasan.
¹⁴ İnsan ölür de dirilir mi?
Başka biri nöbetimi devralıncaya dek
Savaş boyunca umutla beklerdim.
¹⁵ Sen çağırırdın, ben yanıtlardım,
Ellerinle yaptığın yaratığı özlerdin.
¹⁶ O zaman adımlarımı sayar,
Günahımın hesabını tutmazdın.
¹⁷ İsyanımı torbaya koyup mühürler,
Suçumu örterdin.
¹⁸ ‹‹Ama dağın yıkılıp çöktüğü,
Kayanın yerinden taşındığı,
¹⁹ Suyun taşı aşındırdığı,
Selin toprağı sürükleyip götürdüğü gibi,
İnsanın umudunu yok ediyorsun.
²⁰ Onu hep yenersin, yok olup gider,
Çehresini değiştirir, uzağa gönderirsin.
²¹ Oğulları saygı görür, onun haberi olmaz,
Aşağılanırlar, anlamaz.
²² Ancak kendi canının acısını duyar,
Yalnız kendisi için yas tutar.››
^15:1 Temanlı Elifaz şöyle yanıtladı:
² ‹‹Bilge kişi boş sözlerle yanıtlar mı,
Karnını doğu rüzgarıyla doldurur mu?
³ Boş sözlerle tartışır,
Yararsız söylevler verir mi?
⁴ Tanrı korkusunu bile ortadan kaldırıyor,
Tanrının huzurunda düşünmeyi engelliyorsun.
⁵ Çünkü suçun ağzını kışkırtıyor,
Hilekârların diliyle konuşuyorsun.
⁶ Kendi ağzın seni suçluyor, ben değil,
Dudakların sana karşı tanıklık ediyor.
⁷ ‹‹İlk doğan insan sen misin?
Yoksa dağlardan önce mi var oldun?
⁸ Tanrının sırrını mı dinledin de,
Yalnız kendini bilge görüyorsun?
⁹ Senin bildiğin ne ki, biz bilmeyelim?
Senin anladığın ne ki, bizde olmasın?
¹⁰ Bizde ak saçlı da yaşlı da var,
Babandan bile yaşlı.
¹¹ Az mı geliyor Tanrının avutması sana,
Söylediği yumuşak sözler?
¹² Niçin yüreğin seni sürüklüyor,
Gözlerin parıldıyor,
¹³ Tanrıya öfkeni gösteriyorsun,
Ağzından böyle sözler dökülüyor?
¹⁴ ‹‹İnsan gerçekten temiz olabilir mi?
Kadından doğan biri doğru olabilir mi?
¹⁵ Tanrı meleklerine güvenmiyorsa,
Gökler bile Onun gözünde temiz değilse,
¹⁶ Haksızlığı su gibi içen
İğrenç, bozuk insana mı güvenecek?
¹⁷ ‹‹Dinle beni, sana açıklayayım,
Gördüğümü anlatayım,
¹⁸ Bilgelerin atalarından öğrenip bildirdiği,
Gizlemediği gerçekleri;
¹⁹ O atalar ki, ülke yalnız onlara verilmişti,
Aralarına henüz yabancı girmemişti.
²⁰ Kötü insan yaşamı boyunca kıvranır,
Zorbaya ayrılan yıllar sayılıdır.
²¹ Dehşet sesleri kulağından eksilmez,
Esenlik içindeyken soyguncunun saldırısına uğrar.
²² Karanlıktan kurtulabileceğine inanmaz,
Kılıç onu gözler.
²³ ‹Nerede?› diyerek ekmek ardınca dolaşır,
Karanlık günün yanıbaşında olduğunu bilir.
²⁴ Acı ve sıkıntı onu yıldırır,
Savaşa hazır bir kral gibi onu yener.
²⁵ Çünkü Tanrıya el kaldırmış,
Her Şeye Gücü Yetene meydan okumuş,
²⁶ Kalın, yumrulu kalkanıyla
Ona inatla saldırmıştı.
²⁷ ‹‹Yüzü semirdiği,
Göbeği yağ bağladığı halde,
²⁸ Yıkılmış kentlerde,
Taş yığınına dönmüş oturulmaz evlerde oturacak,
²⁹ Zengin olmayacak, serveti tükenecek,
Malları ülkeye yayılmayacaktır.
³⁰ Karanlıktan kaçamayacak,
Filizlerini alev kurutacak,
Tanrının ağzından çıkan solukla yok olacaktır.
³¹ Boş şeye güvenerek kendini aldatmasın,
Çünkü ödülü boşluk olacaktır.
³² Gününden önce işi tamamlanacak,
Dalı yeşermeyecektir.
³³ Asma gibi koruğunu dökecek,
Zeytin ağacı gibi çiçeğini dağıtacaktır.
³⁴ Çünkü tanrısızlar sürüsü kısır olur,
Rüşvetçilerin çadırlarını ateş yakıp yok eder.
³⁵ Fesada gebe kalıp kötülük doğururlar,
İçleri yalan doludur.››

---